Foto links: de weg van Urumqi naar Turfan

Turpan is (in 1992) een redelijk authentieke Uigurse stad nog niet overspoeld door Chinezen en de daarbij behorende architectuur van betonnen blokkendozen.
In feite is het een oase in de (150 m. diepe) hete depressie van Turpan. Het is er erg heet, maar in de praktijk heb je er weinig last van want het is een droge hitte en veel binnenplaatsen en trottoirs worden beschaduwd door druivetrossen.
Al heel vroeger, toen de stad een handelspost aan de zijderoute was, bestond er een ingenieus irrigatiesysteem waardoor druiven en andere voedingsgewassen hier konden groeien.

Verder was de stad een belangrijk centrum van het Boeddhisme tot de islam in de 8e eeuw zijn intrede deed.
Foto onder de Emin Minaret uit 1770.
Foto's daaronder: in de bazar van Turpan.

Foto links: de ruïnes van Jiao He, niet ver ten westen van Turpan, tijdens de Handynastie een belangrijke garnizoenstad, door de legers van Djengis Khan volledig verwoest.

De ruïnes van Gaochang, in de depressie van Turpan, 150 meter onder de zeespiegel.
Gaochang was sinds de 9e eeuw de hoofdstad van de Uiguren.
Vanaf de 7e eeuw was het al een belangrijke handelspost aan de zijderoute.

De "Flaming Mountains" ten oosten van Turpan, op de weg naar de Bezeklik grotten en de ruïnes van Jiaohe.
Foto links: beeld van een scene uit de Chinese klassieker "Reis naar het Westen", over de zoektocht van een monnik naar een boeddhistische sutra. Dit verhaal speelt zich deels in de "Vlammende Bergen" af.